Ik merk dat er heel wat vragen zijn rond fijn wandelen met onze viervoeter… Er zijn natuurlijk veel oorzaken waarom het soms moeilijker gaat, afhankelijk van welke emoties onze hond ervaart.
Maar ik wil hier graag even de weg die ik met Nash (nu 4 jaar) afgelegd heb met jullie delen in de hoop wat inspiratie te kunnen bieden 🥰
Toen Nash een puppy was, ging het wandelen heerlijk… maar we zijn niet vanaf de eerste week kunnen gaan wandelen, en ook niet vanaf de 2de week. Bij mijn eerste wandelpogingen ging hij namelijk na enkele meters in de remmen. Toen heb ik maar besloten om wat te wachten met wandelen en hem die eerste weken aan het geluid en de omgeving te laten wennen vanuit de veiligheid van onze tuin. Tot hij wat ouder was en we nog een wandelpoging ondernamen en die probleemloos verliep. Ik hield halt wanneer hij wou snuffelen, hield afstand van zaken die wat spannender konden zijn en socialiseerde nooit aan de leiband. Het sociaal contact hield ik in onze veilige omgeving met stabiele volwassen honden, zodat er geen negatieve contacten konden plaatsvinden. En wat genoot ik van die wandelingen in wederzijdse verbinding.
En toen werd hij een puber… wat was me dat… plots begin hij aan de leiband te trekken, blaffen naar andere honden en stond hij zowaar op 4 poten naast mij te springen als we andere honden moesten passeren. Ondanks redelijk wat kennis, wist ik op een bepaald moment ook niet of ik nog andere zaken kon doen ter ondersteuning en heb ik toch eens met Geert afgesproken. Een aantal zaken deed ik al en moest ik gewoon tijd geven om zich te laten ontwikkelen.
Dus begon ik nog meer rekening te houden met Nash zijn mogelijkheden. De wandelmomenten en plekken werden heel zorgvuldig uitgekozen. Plaatsen waar er zelden iemand anders kwam, of toch zelden op onze uren. Waar hij veilig vrij kon lopen. En waar ik de momenten dat hij aangelijnd was, kon werken aan mijn begrenzende communicatie. Telkens korte momenten zodat we vooral vreugde konden blijven hebben aan onze wandelingen. Kwam er toch een andere wandelaar met hond op ons pad, nam ik zoveel afstand als mogelijk. Op het moment dat Nash toch eens zichzelf en mij verloor in de emoties, bleef ik hem gewoon rustig nabij. Ik deed niets, zei niets, maar bleef rustig en vriendelijk naar hem en de anderen.
Na zijn puberteitsperiode begon dit duidelijk vruchten af te werpen. Tussen zijn 2 en 3 jaar werd het aangelijnd wandelen meer comfortabel en kon ik hem weer meer ruimte toestaan omdat hij de grenzen op mijn aangeven weer respecteerde. Alleen andere honden bleven spannend. Niet abnormaal voor een intacte herder reu… een herder heeft een grotere persoonlijke ruimte. Dus bleef ik het maximum aan ruimte nemen en rust houden als de emoties het overnamen. Geleidelijk aan merkte ik dat zijn reacties zich begonnen te beperken naar andere reuen. Tja, die werden als potentiële rivaal gezien voor eventueel knappe dames in de buurt 😉
Ook nu blijf ik op mijn wandelingen maximum aan ruimte nemen als we andere honden moeten kruisen. En wat merk ik? Nash merkt een andere hond op en maakt meestal de keuze om in de berm te gaan snuffelen en dus ruimte te nemen. Bij het kruisen zelf blijft hij alert, maar niet meer reactief. Zelfs als we genoodzaakt zijn om op een smaller stuk te kruisen, en zelfs als het een andere reu is… couldn´t be more proud…
Overlaatst liep er op onze wandeling een andere hond los. De verzorger kon haar hond niet tijdig terug roepen dus deze kwam door naar mij en Nash. Op een vriendelijke manier. Dus lijnde ik Nash ook af zodat hij zonder hinder kon kennismaken en communiceren. In het begin normale spanning, maar binnen een minuut waren ze ok met elkaar en kwam de verzorger tot bij mij… bleek haar hond een jonge reu te zijn… waar mijn stoere man dus heel vriendelijk naar deed en we zelfs een eindje samen gewandeld hebben. Een heerlijke ervaring als je ziet welk traject we afgelegd hebben. En voor mij de bevestiging dat rekening houden met de mogelijkheden en het perspectief van je hond echt de moeite loont. Een mooi voorbeeld van practice what you preach en toch even het delen waard vond ik 😊